آدم ها (2)

از آدم هایی که به خودشون خیلی اجازه ی اشتباه کردن میدن و آدم رو جایزالخطا می دونن و بر این جایز بودن هم اصرار دارند، از آدم هایی که تو اشتباه کردن از دایره ی شخصی خودشون خارج می شند و بقیه رو هم تحت الشعاع اشتباهات خودشون قرار میدن، باید دوری کرد! 

دسته ی بعد آدم هایی که هیچی برا از دست دادن ندارند! اینو زیاد شنیدید اما شاید از نزدیک ندیدید این دسته از آدم ها رو.

آدم هایی که نه اعتقاد چندانی دارن، نه خانواده ای محکم و پایدار نه تحصیلات بالا و انگیزه و هدفی تو زندگی ... تازه انگیزه داراشون هم گاه بدترند. چون برای رسیدن به خواسته ی خودشون اعتقاد راسخ دارند و ثابت قدمند.

+ پی نوشت: امید داشتن به بخشش خدا خیلی خوبه اما نه طوری که به آدم جسارت گناه کردن بده، اونم تو ظلم به مردم. حق الناس رو رعایت نکردن بیچاره می کنه آدمو ... ! واسه همین میگن خوف و رجا رو با هم داشته باشید.