چون پرندگان
از دیاری به دیاری دیگر
و از شهری به شهر دیگر
کوچ می کنیم
و می دانیم که زمین با همه ی وسعت ش
مال ما نیست!
و هیچ چیز مال ما نیست
حتی خودمان
مال خودمان نیستیم.
حالا من مانده ام و دست های خالی م
و شانه هایی لرزان
و تویی که به من ثابت می کنی
مثل همیشه هستی م!
نزدیک تر و مهربان تر از هر کس .
+ جسارت نباشه، شما نیاز به اثبات چیزی نداری. این منم که محتاج نگاه شمام ...
