سفیدِ روشنِ نورانی
کی میخوام بشینم برای تمام فکرهایی که تو سرمه برنامه ریزی کنم؟
کی میخوام اینهمه ضعف و بدی رو از وجودم دور و حتی ریشه کن کنم.
کی میتونم اییینهمه بدی رو از بین ببرم؟
من؟ من قطعا نمی تونم. هیچکس نمیتونه. غیرِ تو خدا.
فقط تویی که میتونی جای بدی ها، بذر خوبی بکاری، روحِ لطیف ببخشی...
تو میتونی روح خسته کدر ما رو سفید کنی. تو، اگه دستی بکشی روی جانِ رنگ پریده ی ما...
خدایا کمکم کن. عمرِ من جواب نمیده برای خوب بودن. اونقدری که توی سرم بود و دلم آرزوش رو می کرد.
مگر اینکه تو برکت بدی. مگر اینکه من قدمی بردارم که تو هزار قدمِ رفته ببخشی.
خدای مهربونم. خدای لطیفم. خدای عادلم. خدای سختگیر سهل گیرم. خدایا می ترسم ازت. از عدلت.
پناه می برم به مهربونی خودت. جز تو کسی رو ندارم که ... خدای عزیزم.
+یا نور النور. یا منور النور. یا نور کل النور. یا نور فوق کل النور یا ...
